1 .    هدف‌ اين‌ استاندارد، تجويز نحوه‌ حسابداري‌ دارايي‌هاي‌ نامشهود است‌. موضوعات اصلي‌ در حسابداري‌ دارايي‌هاي‌ نامشهود شامل معيارها و زمان‌ شناخت‌ دارايي‌، تعيين‌ مبلغ‌ دفتري (شامل‌ هزينه‌ استهلاك‌ و زیان کاهش ارزش) و موارد افشا می‌باشد.

دامنه‌ كاربرد

2 .       الزامات اين استاندارد باید در مورد حسابداری تمام دارایی‌های نامشهود به استثنای موارد زیر بکار گرفته شود:

الف.     دارایی‌های مالی؛

ب   .     دارایی‌های نامشهود حاصل از اکتشاف و ارزیابی؛

پ   .     مخارج توسعه و استخراج معادن، نفت، گاز طبیعی و منابع مشابهی که احیاشونده نیست؛

ت   .     دارایی‌های نامشهود تحصیل شده در ترکیب‌های بخش عمومی؛

ث   .     حقوق و قدرت اعطا شده به موجب قانون، قانونی اساسی و یا موارد مشابه؛

ج    .     مخارج تحصیل انتقالی و دارایی‌های نامشهود ناشی از حقوق قراردادی بیمه‌گر بر طبق قراردادهای بیمه در دامنه کاربرد استانداردهای حسابداری مربوط به قراردادهای بیمه‌ای. در مواردی که استانداردهای حسابداری الزامات افشای خاصی برای این گونه دارایی‌های نامشهود در نظر نگرفته‌اند، باید الزامات افشای این استاندارد در مورد آن‌ها بکار گرفته شود؛

چ    .     دارایی‌های نامشهود غیرجاری که با عنوان دارایی‌های نگهداری شده برای فروش، به طور مستقل یا در قالب یک مجموعه واحد، طبقه‌بندی شده است؛

ح    .     دارایی‌های میراث ملی نامشهود. در صورت شناخت الزامات افشای بندهای 104 تا 113 برای آن دسته از دارایی‌های میراث ملی شناسایی شده، الزامی است؛

خ    .     دارایی‌های نامشهودی که در جریان عادی عملیات به قصد فروش نگهداری می‌شوند؛

د     .     اجاره‌ها؛ و

ذ     .     دارایی‌های نامشهود حاصل از طرحهای مزایای بازنشستگی؛

ر     .     سایر دارایی‌های نامشهودی که در دامنه کاربرد استاندارد دیگری قرار دارند.

3 .    برخی دارایی‌های نامشهود ممکن است بر روی یا درون یک عنصر عینی از قبیل لوحهای فشرده (در مورد نرم‌افزار رایانه‌ای)، مدارک قانونی (در مورد حق اختراع یا پروانه رسمی) یا فیلم باشد. در چنین شرایطی طبقه‌بندی قلم مزبور به عنوان دارایی ثابت مشهود یا دارایی نامشهود مستلزم قضاوت درباره این امر است که کدام عنصر مهم‌تر است. مثلاً نرم‌افزار رایانه‌ای مربوط به راه‌اندازی ماشین‌آلات، عملاً بخشی از ماشین‌آلات است و بنابراین در سرفصل دارایی‌های ثابت مشهود طبقه‌بندی می‌شود. اما اگر نرم‌افزار، از سخت‌افزار مربوط، قابل تفکیک باشد، نرم‌افزار رایانه‌ای به عنوان یک دارایی نامشهود در نظر گرفته ‌می‌شود.

4 .    اين استاندارد همچنين براي مخارج تبليغات، آموزش، تحقيق و توسعه بکار مي‌رود. فعاليت‌هاي تحقيق و توسعه در راستاي توسعه دانش است. اگرچه اين فعاليت‌ها ممکن است منجر به ايجاد يک دارايي با ماهيت عيني گردد (براي مثال، نمونه‌سازي يک محصول)، اما عنصر عيني دارايي نسبت به وجه نامشهود، يعني دانش مستتر در آن، در درجه دوم اهميت قرار دارد.