واحد گزارشگر

مقدمه

1. يكياز فرضيات بديهي حسابداري اين است كه اطلاعات مالي، متعلق به واحدهايي است با ساختارهاي سازماني قانوني، قراردادي يا اداري. اطلاعات مالي اين واحدها، از طريق گزارشهاي مالي به استفاده‌کنندگان ارائه مي‌شود.
2. هدف اين بيانيه، ارائه معيارهاي لازم براي تشخيص واحدهاي بخش عمومي است که بهمنظور ايفاي وظيفه پاسخگويي بايد گزارشهاي مالي تهيه و ارائه کنند.
3. محدوده يک واحد گزارشگر مشخص‌کننده زيرمجموعه‌ها،‌ رويدادها، مبادلات و فعاليتهايي است که در گزارش مالي آن منعکس خواهد شد. واحد گزارشگر بايد به شيوه‌اي تعيين گردد که گزارشهاي مالي آن تصوير مناسبي از وضعيت مالي و عملکرد آن ارائه کند.

دلايل تعريف واحد گزارشگر

4. عمده‌ترين دليل براي داشتن درک روشني از مفهوم واحد گزارشگر، حصول اطمينان از فراهمشدن تمام اطلاعات مالي مربوط به واحد گزارشگر، براي استفاده‌كنندگان گزارشهاي مالي آن است. تعيين محدوده‌ واحد گزارشگر، تصوير مشخصي از واحد گزارشگر را براي استفاده‌كنندگان فراهم مي‌کند. چنين تعريفي، مربوط يا غيرمربوط بودن اطلاعات صورتهاي مالي را مشخص مي‌سازد.
5. ساير دلايل براي تعيين محدوده واحد گزارشگر، بهشرح زير مي‌باشد:
   • اطمينان از اينكه براي تجميع اطلاعات در هر سطح گزارشگري، هيچ زيرمجموعه‌اي حذف نمي‌شود؛
   • امکان انجام مقايسه عملکرد واحدهاي گزارشگر؛ و
   • کمکبه تعيين مسئوليت و ارزيابي عملکرد واحدهاي گزارشگر.